martes, 7 de septiembre de 2010

Novo relato para o concurso.

Ola outra vez, son un chisco pesada con isto de facer entradas e máis entradas, verdade?
Tráiovos o conto de "I" (só digo a súa inicial por seguridade), unha amiga miña que vos dixera que participaría, o certo é que o seu relato gustoume moito e creo que a vos tamén vos pode parecer bonito.
Titúlase "Xulia e o cofre de pedras preciosas."
Pareceume un pouco a un conto curto que fixera hai uns anos e que anda por aí perdido, por iso gustoume, ademais de porque está moi ben narrado, porque me trae recordos de cando era máis pequena, e eu tamén lel puxera o nome de Xulia á miña protagonista dunha historia en nonseionde.
O conto merecería quizais un premio, déixovos con el.



                                                             Xulia e o cofre das pedras preciosas       
                                            
                             
Fai moitos anos na cidade de Cork,Irlanda vivía Xulia unha moza de 12 anos,de cabelos castaños, e ollos de cor verde.Unha tarde de Outubro Xulia,saíu a pasear por Hill Woods un bosque cercano a súa casa,unha casa de pedra cun pequeno xardín cun horto... Antes de saír de casa,Xulia colleu o súa bandoleira de cor gis,unha bolsiña con piñons,fungos e verduriñas pequenas,ademais do seu libro de mitoloxia.Xa paseando polo bosque Xulia despistouse logo cando se deu conta viu que non conocía esa zoa a pesar de vir case todos os días o bosque.A choiva chispaba,e Xulia buscou un lugar onde refugiarse.Xulia veu unha
arbore extraña e oca por dentro,enseguida sacou o seu libro e dixo.
     -¡E a árbore da mitoloxia!
    Meteuse no interior,da arbore e un sonido acercouse a arbore,ela intentou esconderse pero aínda así....
   -La,la,la-dixo un raro ser
   O ser entrou ,e asustouse
-¡Que alguen avise a Dagda!,¡E que as ninfas do musgo non protexen o bosque!
-Tranquilo,non che farei dano,chamome Xulia¿e ti?
-Eu,eu son un brownie,un dunde irlandes que axuda nas tareas do fogar,chamome Chocolc
Nuns minutos un montón de seres estaba na arbore.
-Sodes seres máxicos,da mitoloxia ¿non si?
-Exacto
Xulia,falou cos seres durante dúas horas,estes xa confiando en ela desvelaronlle o segredo da mitoloxia.
-Os seres mitoloxicos de Irlanda protexemos o cofre das pedras preciosas-Dixo unha ninfa
Dagda o rei dos duendes e dese bosque continuou falando..
-O cofre conten as pedras preciosas do mundo mitoloxico,o rubí,a pedra da vitalidade.o topacio,a pedra da felicidade,o cuarzo,a pedra da serenidade,a eseralda,a pedra do amor verdadeiro,o zafiro,a pedra da sabiduría,a amatista,a pedra da espiriatulidade,e o diamante a pedra da pureza.Pero agora a Fata Morgana,e o seu exercito de seres da mitoloxia desterrrados quren roubar o cofre para dirixir o mundo mitoloxico,e logo o teu mundo...
-Iso e horrible,podo axudarvos a algo?
-Si debes encontrar estas cousas,cada vz que teñas que conseguir un obxecto mitoloxico,peta no interior da arbore catro veces,facendo os puntos cardinais.
O día seguinte Xulia puxose en marcha as oito da mañá.Mirou a lista:Filtro de amizade,musgo de ninfa do bosque,espiñas de salmón rey,auga mariñeira,e a sorisa Goblin,e outra de Far Darrig.
Ven irei a tenda de Norce's.
-Bos días, viña buscar un filtro de amizade
-Tes diñeiro, non ?
-Si, libras
-Iso non  diñeiro, pero te farei unha proba unha adiviñanza ¿Que se necesita para encer unha vela?
-Estar apagada, non sí
-Ben aqui tes o filtro
Cando conseguiu todos os elementos excepto dous,pensou que sería fácil pero...Cando chegou contou un chiste e empezaron a rir sen parar.Volveu enseguida e foi con Dagda,a buscar o cofre...
-Podo ver as pedras-Dixo entusiasmada Xulia
-¡Non! As pedras cegan aos humáns coma ti.
Dagda fixo a pócema e botouna pola caixa e polas pedras(1º Xulia tapou os ollos para non cegarse).Cando protexeron o cofre das pedras,fixeron unha festa no honor e Xulia que desde aquel día tiña acceso,o mundo mitooxico,o diñeiro máxico e a todos os servicios dos seres mitoloxicos.E así Xulia cumpliu un deber que ningún neno conseguira desde facía vinte mil séculos.


                                                            FIN

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Pregúntome cal é o filtro da amizade...Un relato moi bonito;fantástico como a amizade,non cres?

Libromaníaca dijo...

Grazas por facer o teu comentario, é certo! :)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...