
Ah, e que saibades que ademais da blogonovela a miña amiga I e eu imos facer o seu Blog literario.
Informareivos máis adiante.
E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí. Libromaníaca
1 comentario:
Moitas grazas por respostar os 2 meus comentarios.Está moi ben que podamos mandar as nosas historias ao blog e que ti as publiques.
Bicos e unha aperta
Publicar un comentario