O parágrafo de onte foi nen máis nen menos que "Un ollo de vidro, MEMORIAS DUN ESQUELETE." De A. Rodríguez Castelao.O mestre dos mestres da literatura galega, como dicía.
___________________________
Moi ben, agora volvamos ao parágrafo de hoxe:
Este libro é moi famoso.Aquel Libromaníaco que non saiba de cal se trata non é un verdadeiro lector.(Non o tomedes ao pé da letra, non é certo.)É doutro mestre, pero desta vez a nivel internacional e o autor é o principal autor da ciencia-ficción.
" En el año 1872, la casa nº 7 de Saville-Row, Burlington Gardens-Donde murió Sheridan en 1814-, estaba habitada por ... caballero, quien a pesar de que abía tomado, al parecer, el partido de no hacer nada que pudiese llamar la atención, era uno de los más honorables y singulares miembros del "Reform-Club" de Londres."
E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí. Libromaníaca
2 comentarios:
Ola. Gala:
Espero que este comentario non mo borres -coma o de onte-.
Julio Verne, ¿non si? "Volta ó mundo en 80 días".
Bicos. Antonia.
Sinto ter borrado o comentario, é que me confundín e en vez de darlle ao botón de publicar dinlle sen querer ao de suprimir.
¿Poderías volver a escribilo, por favor?
Moitas grazas:Libromaníaca.
P.D:Por favor, non me chamedes polo meu nome.
Publicar un comentario