E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí.
Libromaníaca
Nunca poderei esquecer todo o que quixen. O que quixen. O que quero. O que quererei. O que xamais poderei ter a oportunidade de querer. Porque cando todo acabe tí serás a primeira cousa que eu queira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario