E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí.
Libromaníaca
Levo moito sen escriibr, pero pronto farei a reseña de Rebeldes, de Susan E. Hinton.
Este poema é pecioso... E teño que mostrar outro, Verdes sâo os campos, tamén en portugués, pero que logro entender.
1 comentario:
a min, noutro idioma, gústame este:
http://www.poetryoutloud.org/poems/poem.html?id=172053
maila que non sei ben a traducción, vou tentar traducilo, cando teña tempo, ao galego, a ver que sae o.O
fermoso poema maila que un pouco tristeiro :)
biquiñosss
Publicar un comentario