Ola, Libromaníacos. Hai tanto que non escribo... e é que tiven moitos exames e por iso andiven estudando todo este tempo, e agora que o tempo de estudo deu os seus foritos (hi, hi, hi, como era sabido), pero ao fin atopei un anaquiño da miña axetreada axenda (LOL) para escribir no meu tempo de lecer esta reseña, coma sempre improvisada segundo a marcha, que escribín con todo o meu cariño :) Agardo que vos guste e sexa tan boa que se mereza os vosos prezados comentarios:
Santiago Nasar será friamente asasinado a mans dos irmáns Vicario, Pedro e Pablo, que por cuestións de honra deciden cometer semellante feito necio e temeroso.
O que nos mantén dende a primeira páxina ata a derradeira coa intriga é, sen dúbida, o feito de que todos os habitantes da localidade, mesmo os seus amigos íntimos ou veciños, soubesen que ían cometer un crime, e ademais ían matalo a el, e a sangue frío.
Por que ninguén advertiu a Santiago Nasar que os irmáns Vicario o buscaban para matalo?
O protagonista [do que non sabemos sequera o nome, só que é o curmán de Ágela Vicario, que culpa a Santiago Nasar de deshonrar á súa familia, e é irmá dos xémeos Vicario, que cometerán o crime, e a partir de aí comeza a trama "exhuberante" da historia] conta dende o día da boda de Ángela Vicario ata a morte da víctima todo o que foi sucedendo nunha crónica que recopilou grazas á escasa información dos presentes na localidade e a partir da cal irá establecendo a crónica.
É interesante a forma de mesturar pasado con presente do narrador, que nos conta como sucedeu todo e o que explican as persoas da vila perdida do Caribe na que de deenvolve a historia.
Como os inocentes irmáns Vicario puideron matar a Santiago Nasar ante a porta da súa propia casa?
Como podían estar seguros de que fora Santiago Nasar o que realmente deshonrara á súa familia?
E o máis importante... como ninguén alertou a Santiago Nasar de que pretendían matalo?
E é que por un xogo de azar e coincidencias, todos aqueles que sabían que Santiago Nasar ía ser asasinado pensaron que el xa estaba advertido...
OPINIÓN PERSOAL
Ler a un Premo Nobel de Literatura resulta incríble, porque no que parece unha obra sinxela e que non conteña demasiadas descricións de personaxes ou que simplemente comprobemos que apenas conta cen páxinas, pero enrealidade, pese a que pareza tan sinxela, esconde esforzo, tempo e horas fronte un papel con cara de frustración, aínda que algúns escritores teñan unha facilidade innata, un don prestixioso para a escrita, como Gabriel García Márquez. E deste xeito paréceme que pode un autor ou unha autora enorgullecerse de verdade cando lle é concedido este premio, este galardón perdilecto para moitos, que unha obra que pareza tan sinxela conteña un potencial incríble, e que seguramente que como é para calqueira escritor ou escritora (inclúome a min mesma) escribir unha historia, é un pracer lela para calqueira lector(a) estimado(a).
Datos:
Título: Crónica de una muerte anunciada
Autor(a): Gabriel García Márquez
Editorial: Debols!llo
Clasificación: Drama/ misterio {¿? Se creses que non é así, por favor, envía un e-mail, pois eu tampouco estou segura, non dubides en consultalo}
Calificación: ****.4/5.
NOTA explicativa, POSDATA:
Quero aclarar, para todos aqueles que queden asombrados coa miña calficación, que as miñas calificacións dos libros que leo son completamente persoais, e que aínda que non sexa o meu escritor preferido, ou simplemente non me guste demasiado este libro, non son quén de xulgar a un Premio Nobel, é unha opinión totalmente PERSOAL e que non rectifico, pero pode que cos anos cambie de opinión respecto á literatura e ao meu gusto literario, que supoño que con corenta anos será diferente co de agora... pero podedes ter todos opinións distintas á miña.
O que nos mantén dende a primeira páxina ata a derradeira coa intriga é, sen dúbida, o feito de que todos os habitantes da localidade, mesmo os seus amigos íntimos ou veciños, soubesen que ían cometer un crime, e ademais ían matalo a el, e a sangue frío.
Por que ninguén advertiu a Santiago Nasar que os irmáns Vicario o buscaban para matalo?
O protagonista [do que non sabemos sequera o nome, só que é o curmán de Ágela Vicario, que culpa a Santiago Nasar de deshonrar á súa familia, e é irmá dos xémeos Vicario, que cometerán o crime, e a partir de aí comeza a trama "exhuberante" da historia] conta dende o día da boda de Ángela Vicario ata a morte da víctima todo o que foi sucedendo nunha crónica que recopilou grazas á escasa información dos presentes na localidade e a partir da cal irá establecendo a crónica.
É interesante a forma de mesturar pasado con presente do narrador, que nos conta como sucedeu todo e o que explican as persoas da vila perdida do Caribe na que de deenvolve a historia.
Como os inocentes irmáns Vicario puideron matar a Santiago Nasar ante a porta da súa propia casa?
Como podían estar seguros de que fora Santiago Nasar o que realmente deshonrara á súa familia?
E o máis importante... como ninguén alertou a Santiago Nasar de que pretendían matalo?
E é que por un xogo de azar e coincidencias, todos aqueles que sabían que Santiago Nasar ía ser asasinado pensaron que el xa estaba advertido...
Pero como puido haber tal confusión?
OPINIÓN PERSOAL
Ler a un Premo Nobel de Literatura resulta incríble, porque no que parece unha obra sinxela e que non conteña demasiadas descricións de personaxes ou que simplemente comprobemos que apenas conta cen páxinas, pero enrealidade, pese a que pareza tan sinxela, esconde esforzo, tempo e horas fronte un papel con cara de frustración, aínda que algúns escritores teñan unha facilidade innata, un don prestixioso para a escrita, como Gabriel García Márquez. E deste xeito paréceme que pode un autor ou unha autora enorgullecerse de verdade cando lle é concedido este premio, este galardón perdilecto para moitos, que unha obra que pareza tan sinxela conteña un potencial incríble, e que seguramente que como é para calqueira escritor ou escritora (inclúome a min mesma) escribir unha historia, é un pracer lela para calqueira lector(a) estimado(a).
Datos:
Título: Crónica de una muerte anunciada
Autor(a): Gabriel García Márquez
Editorial: Debols!llo
Clasificación: Drama/ misterio {¿? Se creses que non é así, por favor, envía un e-mail, pois eu tampouco estou segura, non dubides en consultalo}
Calificación: ****.4/5.
NOTA explicativa, POSDATA:
Quero aclarar, para todos aqueles que queden asombrados coa miña calficación, que as miñas calificacións dos libros que leo son completamente persoais, e que aínda que non sexa o meu escritor preferido, ou simplemente non me guste demasiado este libro, non son quén de xulgar a un Premio Nobel, é unha opinión totalmente PERSOAL e que non rectifico, pero pode que cos anos cambie de opinión respecto á literatura e ao meu gusto literario, que supoño que con corenta anos será diferente co de agora... pero podedes ter todos opinións distintas á miña.
No hay comentarios:
Publicar un comentario