 |
E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí. Libromaníaca
jueves, 30 de septiembre de 2010
Qué é poesía?
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
1 comentario:
Algo artificioso o comentario;non vos parece?
Publicar un comentario