Síntoo, agora non me dá tempo, pero o próximo día pasarei o premio en cadea que me deron Escritora e Lectora, á par.
E entón sorrín, por todos os bós momentos, polos malos, porque non importa o mal que o pasases ou o ben que te sentises, o moito que anheles algo ou o aire que che faltou ao rirte de tí mesma por seren tan tonta como para cometer a atrocidade de sentirte mal, porque sempre hai un bo momento para sorrir. E ese momento é agora. Sorrí. Libromaníaca
No hay comentarios:
Publicar un comentario